Van wandeling naar behanghemel

Op weg naar de Ardennen om te wandelen, maar eerst nog even langs de kringwinkel.Daarna reden we verder en zag ik bij een winkeltje iets lelijks in de etalage waardoor ik direct riep: stop, stop. Binnen begon ik op mijn beste Frans, met handen en voeten (parler avec mon pieds y mains), te vragen of ze ook behang verkochten.

"Ja hoor," zei de verkoopster. Modern beneden, en boven lag ook nog wat, maar dat was oud en gedateerd. Toen ik de trap met het kettinkje ervoor zag, mocht ik toch naar boven. En daar was het: een schatkamer, een ware behanghemel. De prijs was meteen akkoord.

Mijn lief stond ondertussen buiten te wachten en appte: "Duurt het nog lang?" Nou, jazeker. Dat werd sjouwen in plaats van wandelen. Hooien als de zon schijnt. 

En dan – Van vondst naar verzamelhuis

Teon de mooie vangst in de auto zat, vertelde ik de eigenaresse dat ik zelf vroeger ook veel vintage had verkocht. "Oh," zei ze, "dan moet je even bij mijn buren aanbellen." Dat bleek een soort museum.

We mochten binnenkijken. Niet overal foto’s maken, maar hij liet zijn hele huis zien, helemaal in stijl. Een mockup zou het niet beter kunnen verzinnen, zo geweldig was dat. De foto’s hierboven zijn van de ‘voorkamer’. Want naast verzamelaar was hij ook een beetje handelaar. En dat is prima, je wilt geen echte hoarder worden zoals in die series.

Met de camionette vol en zwaar bepakt naar ons weekendhuisje. De volgende dag hebben we natuurlijk nog wel gewandeld, maar eerlijk gezegd wilde ik alweer naar huis. En in dat weekend ging de achterdeur van de auto geregeld open… gewoon even kijken.