Hoe 3000 rollen hun weg naar Swiet vonden

Toen ik een tijdje bezig was met Swiet en er steeds meer vintage behang verkocht werd naast de brocante en vintage meubels, merkte ik dat dit écht begon te lopen. Het succes smaakte naar meer. Alleen… hoe kom je aan nog meer oude winkelvoorraden?

De mensen die zoiets misschien nog op zolder hadden liggen, waren achttien, twintig jaar geleden vaak niet de types die al online te vinden waren, dus ga je andere manieren bedenken. Dus zette ik zoekertjes in lokale krantjes in België. Gewoon ouderwets, maar je weet nooit. En ja hoor: iemand in Oud-Hoegaarden had de advertentie bewaard. Ze wist dat de buurvrouw, ooit uitbaatster van een stoffeer- en schilderszaak in Brussel, de winkelvoorraad had meegenomen naar de boerderij toen zij en haar man ermee stopten. Alleen… die mensen woonden inmiddels vooral in Spanje en waren amper nog in België.

Een dik jaar later ging ineens de telefoon: of ik nog interesse had. Jazeker! Zo kwam ik aan drie duizend rollen. Teveel om in één keer mee te nemen, dus tijdens het laden liep ik helemaal stuiterend rond. Ik wees rollen aan die absoluut eerst op de site moesten, terwijl mijn lief zuchtend zei: “De rest haal ik wel met iemand anders op. Jij mag niet meer mee, want je bent hyper en onuitstaanbaar, je gaat maar op de zaak verder stuiteren.” En eerlijk, hij had wel gelijk.

Maar het mooiste kwam nog: de dame van wie ik het kocht was 82. Vol verhalen aan haar keukentafel, het hele huis bekeken overal behang ook op de badkamer, en veel woonadviezen en anekdotes. Ze lachte en zei: Ik ga rap weer naar Spanje want de boerderij in Oud-Hoegaarden was leuk, maar verder was er weinig meer te beleven. Geen kroeg, alleen een kerk, ik ben rap weer weg, zei ze stuur gerust een sms als u nog vragen heeft, hier is mijn Spaanse gsm nummer. Zo heerlijk die tijdsgeest, ze was haar tijd ver vooruit.

Voor mij bleef er die dag iets bijzonders achter; niet alleen een enorme voorraad behang, maar ook het gevoel dat ik een stukje geschiedenis had meegekregen.